معنی خاتم الشعرا

حل جدول

خاتم الشعرا

لقب عبدالرحمن جامی

اطلاعات عمومی

خاتم الشعرا لقب

جامی

لغت نامه دهخدا

خاتم

خاتم. [ت َ / ت ِ] (ع اِ) بکسر تاء و بفتح آن انگشتری. (غیاث اللغات). و این مؤلف نویسد که مختار فصحای عجم بفتح است و یکی از ثقات در تألیف خود نوشته که خاتم بفتح تاءفوقانی مهر و انگشتری و جز آن که بدان مهر کنند. چه، فاعل [بکسر] و بفتح عین بمعنی ما یُفعل به مستعمل شود مثل العالم ما یعلم به الصانع. پس خاتم بمعنی ما یُختم به باشد و آن انگشتریست. ج، خواتیم. (غیاث اللغات). و بفتح و کسر تاء انگشتر که در دست کنند و فصحای عجم بفتح استعمال نمایند نه بکسر:
تا خاتم اقبال در انگشت تو کردند
بر خصم تو شد گیتی چون حلقه ٔ خاتم.
امیرمعزی.
چه بنای این قافیت بردَم و دِرَم و مانند آن است:
فریدون را سر آمد پادشاهی
سلیمان را برفت از دست خاتم.
سعدی.
که با عالم و محکم قافیه شده است. (از آنندراج). مهر و انگشتری نگین کنده که با آنها کاغذ و غیره را مهر کنند و در این صورت بیشتر با فتح استعمال شود. (فرهنگ نظام). خاتِم مانند صاحب مهر و انگشتری و بدین معنی پنج لغت دیگر آمده که از آنجمله خاتَم مانند هاجَر است. (منتهی الارب). بَظرَم. (منتهی الارب). و تختم بالخاتم یعنی انگشتری در دست کرد. (منتهی الارب). واز آلات و لوازم پادشاهان است بفتح تاء و کسر آن و آن را برای زینت در انگشت کنند و بدین جهت خاتم نامیده شده که مکاتیب پادشاهان بدان اختتام می یافته است. (از صبح الاعشی ج 2 ص 125). و رجوع به مهر سلطنتی شود:
بدهر چون صد و هفتاد سال عمر براند
گذشت و رفت و از او ماند خاتم و افسر.
ناصرخسرو.
زویافت جهان قدر و قیمت ایراک
او شهره نگین است و دهر خاتم.
ناصرخسرو.
اگر ایمانت هست و تقوی نیست
خاتم ملک بی سلیمان است.
ادیب صابر.
در دین پاک خاتم پیغمبران زعدل
تو خاتمی و نام تو چون نقش خاتم است.
سوزنی.
هر چند که مرغ زیرک آمد
بر خاتم روزگار نامم.
مجیرالدین بیلقانی.
مرا باد و دیو است خادم اگر چه
سلیمان نیم، حکم وخاتم ندارم.
خاقانی.
عشق داریم از جهان گرجان نباشد گو مباش
چون سلیمان حاضر است از تخت و خاتم فارغیم.
خاقانی.
مر خاتم را چه نقص اگر هست
انگشت کهین محل خاتم.
خاقانی.
خود خاتم بزرگ سلیمان بدست تست
کانگشت کوچک تو چو دریای قلزم است.
خاقانی.
ملک و عقل و شرع زیر خاتم و کلک تو باد
کاین سه را ز اقبال این دو بخت یاور ساختند.
خاقانی.
ای دل چو فسرده ای غمی پیداکن
وی غنچه تو داغ ستمی پیدا کن
خواهی که به ملک دل سلیمان باشی
از صافی سینه خاتمی پیدا کن.
خاقانی.
چون سلیمان نبود ماهی گیر
خاتم آورد باز دست آخر.
خاقانی.
خاتم ملک سلیمانی نگر
کاندر آن ماهی نهان کرد آفتاب.
خاقانی.
بر سر گنج سخاش خامه ٔ او اژدهاست
در دهن خاتمش مهره ٔ او آشکار.
خاقانی.
خاتم ملک بدو سپرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی نسخه ٔ چاپی ص 372).
خاتم ملک سلیمان است علم
جمله عالم صورت و جان است علم.
مولوی.
که در خردیم لوح و دفتر خرید
ز بهرم یکی خاتم زر خرید.
سعدی.
بزرگی را پرسیدند با چندین فضیلت که دست راست را هست خاتم در انگشت چپ چرا میکنند؟ (گلستان).
انگشت خوبروی و بناگوش دلفریب
بی گوشوار و خاتم فیروزه شاهد است.
سعدی (گلستان).
هر که تیر از حلقه ٔ انگشتری بگذراند خاتم او را باشد. (گلستان).
فریدون را سرآمد پادشاهی
سلیمان را برفت از دست خاتم.
سعدی.
بی سکه ٔ قبول تو نقد امل دغل
بی خاتم رضای تو سعی عمل هبا.
سعدی.
گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی
آن سلیمان جهان است که خاتم با اوست.
حافظ.
بجز شکردهنی مایه هاست خوبی را
بخاتمی نتوان دم زد از سلیمانی.
حافظ.
- خاتم انبیاء، خاتم رسل، محمد رسول اﷲ (ص). و خاتم بکسر هم خوانده شده. و رجوع به خاتم الانبیاء شود: از آن پیغمبران... هم چنین رفته است از روزگار آدم... تا خاتم انبیاء (ص). (تاریخ بیهقی ص 115).
|| (اصطلاح تصوف) در اصطلاح صوفیه عبارت است از کسی که قطع کرده باشد مقامات را و رسیده باشد به نهایت کمال. (از لطائف اللغات). || نوعی صنعت که با ریزه های استخوان و حلقه های فلزین و چوب سطح چیزی را پوشند و آن عمل را خاتم کاری یا خاتم سازی گویند.

خاتم. [ت َ / ت ِ] (ع اِ) آخر هر چیزی و پایان آن. (منتهی الارب):
هر که یقینش به ارادت کشد
خاتم کارش بسعادت کشد.
نظامی.
چندین هزار سکه ٔ پیغمبری زدند
اول بنام آدم و خاتم به مصطفی.
سعدی.
|| آخر قوم. || حلقه ٔ نزدیک پستان ماده. || گو قفا. (منتهی الارب). نقرهالقفاء، یقال: اِحتجم فی خاتم القفا. (اقرب الموارد). جای حجامت. || هوالدواء المجفف الذی یجفف سطح الجراحه حتی یصیر خشکریشه علیه، یکنّه من الاَّفات اِلی ان ینبت الجلدالطبیعی. (قانون بوعلی چ تهران 1295 هَ. ق. کتاب 2 ص 150 س 21). داروئی که سطح جراحت خشک کند و از آفت نگاهدارد. (بحر الجواهر). || محمد (ص) خاتم الانبیاء. و رجوع به خاتم الانبیاء شود. (منتهی الارب): از آن پیغمبران... هم چنین رفته است. از روزگار آدم... تا خاتم انبیا (ص). (تاریخ بیهقی).
شمسه ٔ نه مسند هفت اختران
ختم رسل خاتم پیغمبران.
نظامی.

خاتم. [ت َ] (اِخ) آق اولی زاده احمد افندی از شعرای متأخر عثمانی است. در 1168 هَ. ق. درگذشت و دیوان مرتبی دارد. (از قاموس الاعلام ترکی).

تاج الشعرا

تاج الشعرا. [جُش ْ ش ُ ع َ] (اِخ) بنا بقول عوفی لقب محمدبن علی سوزنی است. (لباب ج 2 ص 191). رجوع به سوزنی شود.

تاج الشعرا. [ج ُ ش ش ُ ع َ] (اِخ) میرزا نصراﷲ اصفهانی متخلص به شهاب از شعرای دوره ٔ قاجاریه و از زنده کنندگان سبک خراسانی است. در جلد دوم فهرست کتابخانه ٔ مدرسه ٔ عالی سپهسالار ص 619 در ترجمه ٔاحوال او آمده است: میرزا نصراﷲ اصفهانی شهاب تخلص، از شعرای نامدار می باشد، بسال 1254 بطهران آمده مورد لطف و عنایت حاج میرزا آقاسی ایروانی صدراعظم وقت گردید و ملقب به تاج الشعرا شد، در زمان ناصرالدینشاه تهنیت ها گفته و انعامها گرفته و مأمور نظم مراثی حضرت سیدالشهدا (ع) گردیده است. هدایت گوید: از شعرای معین کثیر الفضل بدیع النظم این دولت همایون است اشعار بسیار به وزن تقارب وقصاید منظوم نموده که همه در نهایت متانت است و کمال رزانت... رجوع به سبک شناسی بهار ج 3 ص 349 شود).

خاتم کار

خاتم کار. [ت َ] (ص مرکب) آنکه خاتم کاری کند. خاتم ساز. کسی که کاراو خاتم کاری است. رجوع به خاتم بند و خاتم ساز شود.

خاتم سلیمان

خاتم سلیمان. [ت َ م ِ س ُ ل َ] (اِخ) مهر حضرت سلیمان. خاتم جم. خاتم جمشید:
پیاله در کف من خاتم سلیمان است.
صائب.
رجوع به خاتم جم و خاتم جمشید شود.

خاتم بندی

خاتم بندی. [ت َ ب َ] (حامص مرکب) عمل خاتم بند. خاتم کاری. رجوع به خاتم و خاتم کاری شود.

خاتم جمشید

خاتم جمشید. [ت َم ِ ج َ] (اِخ) خاتم جم. انگشتر سلیمان:
آخر ای خاتم جمشید همایون آثار
گر فتد عکس تو بر نقش نگینم چه شود.
حافظ.
رجوع به خاتم جم شود.